Houtskool

Ietsie oor verlange, maar uit my verdraaide verstand.…

"Ek sal jou wys." sy het gese. Haar stem raak aan die kaal mure van die kamer. "Ek sal aan jou vat." fluister sy.

Asem nog 'n belofte uit toe haar eerste woorde in die leë ruimtes verpletter het. Die koue vloer teen my voete. Warmte het deur die leë vertrek uitgesprei, teen die krake van die plafon op en by my aangesluit terwyl sy 'n vinger aan haar lippe steek.

"Ssj!" het sy beveel. Ek was heel stil, kyk na haar, verbeel jou "Die mure het ore, hulle het oë, hulle het…" het sy 'n rukkie stil geword. Luister, soek.

Ek het my asem opgehou. Het gewag dat sy voortgaan. "Hulle het stemme, maar stemme praat nooit." Sy skud haar kop en gaan sit op haar hakke. In my gedagtes het ek vir haar houtskool geskep om haar lang swart hare te gebruik wat haar lyf bedek het, oor die vloer uitgesprei soos 'n rok om haar het sy saggies oor die kalksteenvloer gestreel met haar houtskool lief vir jou tot die lewe net so onvolmaak as wat jy uitgedraai het en ek het dit alles gesien. hoe sy al haar liefde in elke sentimeter kerm bewend het terwyl sy lief was vir jou tone wat amper krake in die vloer maak terwyl sy jou neus bewe.

Jou knieë is perfek as sy die houtskool alles wat sy haat laat weglek met knieë Ek het gesien hoe sy lief is vir jou die lewe en jy was perfek en ek het gekyk hoe sy jou liefgehad het met haar eie gedagtes wat jou geskep het, jou bestyg, jou gedans het om hare te wees en perfek vir haar Het gesien hoe sy jou liefhet vanuit elke sel in haar wese en ek was in vrede en ek het gehuil, vir jou geluk en ek het gekyk en ek het gehuil.

Soortgelyke stories