Flitse

Daar is net flitse oor, my lippe nader aan joune, maar raak nooit heeltemal nie, so naby dat net 'n kragtige elektrisiteit tussen ons gedreun het. Die onvoltooide soen terwyl die maan silwer oor jou geheimsinnige raam spat, soos wind rou parfuum na my longe gedra het, as dinge anders was… Ek sou jou elke herinnering van seelug en soetwyn geword het. En ek sou woorde vir jou gefluister het wat net 'n sielsgenoot ooit behoort te ontvang, maar ek moes dit alles vir myself hou, te veel word weggeneem in die vertel. Daar is net flitse oor, gloeilamp wat mettertyd toeneem, kaal bobene wat in die maanlig skei, die hele wêreld wat voor my ontvou, so naby dat ek jou kon inasem, die elektrisiteit proe wat tussen ons knetter. Dit was 'n onvoltooide soen soos die nag ons in 'n behoefte om warmte te soek, gesoek het, ons het regtig 'n siel se spoor gesoek terwyl wind jou in my longe ingehok het, as die seisoen vroeër wakker geword het… Jy sou elke herinnering geword het van herfslug en om nog een te proe, sou ek elke vingerpunt geword het wat oor jou ruggraat streel soos klaviersleutels wat wag om gespeel te word.

En ek sou gefluister het hoe jou letsels mooi is, 'n taal wat jou vel vir altyd dra, maar ek moes dit alles vir myself hou, te veel word in die vertel. Net flitse sal kom om te bly, wat deur alle seisoene streel, 'n geurige somerbriesie, hitte wat in die winter deur are vloei, alle elemente wat snags na my reik. Jy het alles nagtelik geword, elke verlange het in my ingebrand, en as dinge anders was… sou ek eindeloos vir jou gefluister het, gegewe wat net 'n sielsgenoot behoort te ontvang.

Soortgelyke stories