Annie se glimlag

Annie se glimlag Ek onthou haar hare blink soos goud, helder en glansend soos die son wat gloei op die golwe waar sy naak staan, en dit lyk vir my asof dit haar glimlag is wat die strand die dag verlig. En ja, ek weet dat ek haar nie besit nie, maar ek het daardie oomblik besit, en op daardie oomblik was haar glimlag myne. Sy glimlag vir my. Nie vir daardie vreemdelinge op die sand nie, maar vir my alleen. Dit was genoeg dat haar glimlag myne was.

Die golwe wat teen haar dye fluister, het my miskien beny. Dit was nie haar liggaam wat ek wou opberg nie, maar die een glimlag, daardie unieke oomblik van ewig. Die golwe sal my afguns oorleef, en die sand my verontwaardiging oor die verhaas van die seisoene. Desember sal al die drome van Julie in rime dek, en terwyl ek wag op die lente, sal Annie vir altyd aan die rand van die see staan.

Soortgelyke stories